anlatmak zor

anlatmak zor.

2 gün oldu, bugün sevgilim geliyor benimle buluşmaya.
Ama ben hala bir insan mahmurluğundayım.

Antakya hayal kırıklığı da yaratabilir.
Ne beklediğini bilmek önemli.
Ben istediğimi buldum.
Yemek. İnsanlık. Sıcaklık. Lezzetli gizli ufak yerel lokantalar.
Elimden tutup beni oraya buraya çekeleyen, devamlı bunu tat, onu yeme bunu ye diyen esnaf.
Fırınlar ve kadayıfçılarda bakır saca dökülen kadayıf hamurları.
Zeytini, zahteri, katıklı ekmeği, döneri, şalgam suyu satan minik tezgahları, simitlerin yanında verilen minik tuz ve kimyon karışımı bohçaçıkları…
Ama en değerlisi en özlediğim, güzel insanlar.

Antakya, ah…